ABU, NBBU en de Belastingdienst vernieuwen het ET-convenant om naleving van fiscale verplichtingen te bevorderen, administratieve lasten te verminderen en rechtszekerheid te bieden bij vergoedingen voor extraterritoriale kosten van uitzendkrachten.
In deze annex, die hoort bij het convenant tussen de Belastingdienst en de uitzendbranche, gaat het over hoe extraterritoriale kosten (ET-kosten) fiscaal behandeld worden voor werknemers die op basis van een uitzendovereenkomst werken (uitzendkrachten). Uitzendkrachten die voor hun werk tijdelijk naar het buitenland of naar Nederland worden uitgezonden, krijgen vaak een vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling voor de extra kosten die ze maken door hun verblijf buiten hun eigen land. Deze kosten worden ET-kosten genoemd.
Voor de vergoeding van deze kosten geldt onder bepaalde voorwaarden een vrijstelling van belasting. Uitzendondernemingen en uitzendkrachten hebben de keuze tussen:
Deze annex behandelt alleen de fiscale aspecten van het vergoeden van de werkelijke ET-kosten. De 30%-regeling valt buiten de scope van deze annex.
Om de gerichte vrijstelling voor ET-kosten te kunnen toepassen, moet een werknemer tijdelijk buiten zijn land van herkomst verblijven vanwege zijn werk. De partijen hebben praktische afspraken gemaakt op basis van de specifieke situaties in de uitzendbranche. Als de uitzendonderneming voldoet aan de voorwaarden in onderdeel 1.1, is het voor de Belastingdienst aannemelijk dat er sprake is van tijdelijk verblijf buiten het land van herkomst en dat de werknemer een woonplaats heeft in dat land van herkomst. Een uitzendonderneming die gebruik wil maken van het convenant, moet aan deze voorwaarden voldoen.
Het is belangrijk te benadrukken dat een uitzendonderneming ook op andere manieren kan aantonen dat aan de voorwaarden voor de gerichte vrijstelling wordt voldaan, zoals beschreven in artikel 31a, tweede lid, onderdeel e, van de Wet op de loonbelasting 1964.
De uitzendonderneming kan onder de werkkostenregeling de werkelijke ET-kosten belastingvrij vergoeden aan een uitzendkracht.
Wat wordt verstaan onder 'tijdelijk verblijf' is niet duidelijk uit de wettelijke definitie van ET-kosten. In de Memorie van Toelichting bij artikel 15a van de oude Wet op de loonbelasting wordt de tijdelijkheid van het verblijf echter verduidelijkt: "(...) Het is een ervaringsfeit dat wanneer een werknemer tijdelijk vanuit het buitenland in Nederland werkt, of door zijn werkgever vanuit Nederland naar het buitenland wordt gestuurd, tijdelijk in die zin dat hij na afloop van de werkzaamheden normaal gesproken weer naar zijn land van herkomst zal terugkeren, hij verblijfskosten maakt die niet worden gemaakt door een werknemer die zijn werkzaamheden in zijn land van herkomst heeft of die definitief naar een ander land emigreert.
Bij de parlementaire behandeling van het Belastingplan 2019 heeft de Staatssecretaris van Financiën bevestigd dat de Belastingdienst zijn beleid voortzet waarbij de eis van tijdelijkheid voor de vergoeding van werkelijke ET-kosten wordt ingevuld met de maximale looptijd van de 30%-regeling. Dit betekent dat in principe een periode van maximaal vijf jaar wordt aangehouden.
De wetgever erkent dat de termijn van vijf jaar niet van toepassing is op werknemers die in het buitenland wonen en af en toe in Nederland werken, zoals seizoenarbeiders. Voor deze werknemers blijft het mogelijk om de werkelijke ET-kosten belastingvrij te vergoeden, zelfs na een totale verblijfsduur van vijf jaar. De uitzendonderneming beoordeelt of er sprake is van een samenhangende periode van verblijf of van losse, afzonderlijke verblijfsperiodes.
Voor de Belastingdienst is het voldoende aannemelijk dat een werknemer tijdelijk buiten zijn land van herkomst verblijft en daar ook zijn woonplaats heeft, als aan de volgende cumulatieve voorwaarden wordt voldaan:
Voorwaarde 1 wordt ook vervuld als een uitzendkracht na een overeenkomst voor bepaalde tijd voor een korte periode terugkeert naar zijn land van herkomst. Een korte periode betreft een onderbreking van de werkzaamheden met de bedoeling om daarna weer aan de slag te gaan (bijvoorbeeld voor vakantie of familiebezoek). Na deze onderbreking kan de uitzendkracht zich opnieuw melden bij de Nederlandse uitzendonderneming om weer te werken. De uitzendkracht wordt dan niet opnieuw geworven in het buitenland. Het uitzendwerk komt voort uit de eerdere werving, de uitzendkracht staat nog steeds op de oorspronkelijke wervingslijst, en de situatie voldoet nog steeds aan alle overige voorwaarden.
Indien aan de voorwaarden onder 1.1 is voldaan is sprake van een uitzendkracht die tijdelijk verblijft buiten het land van herkomst en kan de uitzendonderneming aan deze uitzendkracht een gericht vrijgestelde vergoeding voor ET-kosten geven. De uitzendonderneming kan de gerichte vrijstelling voor ET-kosten toepassen, voor zover de vergoeding niet uitgaat boven hetgeen redelijkerwijs als zakelijk kan worden beschouwd. Het meerdere kan de uitzendonderneming aanwijzen als eindheffingsbestanddeel, mits aan de gebruikelijkheidseis wordt voldaan.
In onze uitzendsoftware kun je eenvoudig de ET-regeling instellen en bepalen welke reserveringsstanden worden uitbetaald of opgebouwd. Verder kun je hier de huisvestingskosten, de COLA-bedragen en de reiskosten naar het land van herkomst invoeren, zodat deze automatisch worden verrekend in de verloning. De bedragen van de regeling worden automatisch bijgehouden voor het genereren van rapportages. Bovendien is het mogelijk om een eigen tabel voor COLA te gebruiken en te beheren.
Wil je ook profiteren van deze #1 intuïtieve oplossing in Nederland en jouw bedrijfsprocessen optimaliseren? Vraag gerust hieronder een demo aan! We willen je graag op de hoogte brengen van deze nieuwe innovatie, boordevol automatisering.